گاهی وقت‏ها فکر می‏کنم چرا ما این همه به خودمون زحمت می‏دیم. چرا باید این همه خودمون رو کنترل کنیم. این همه تلاش؛ از اول عمر تا آخرین لحظه‏های زندگی.

اصلا ما دنبال چی هستیم؟ البته این مشخصه که هدف ما از زندگی، اطاعت خداست. اما چه‏جوری؟
همیشه داریم درس می‏خونیم. البته ممکنه درس خوندن‏مون زیاد در راستای عبادت نباشه، اما می‏تونیم سعی کنیم درس خوندن عادی‏مون هم عبادت باشه. نمی‏شه؟

گاهی وقت‏ها که از زندگی خسته می‏شیم، به همه کارهامون شک می‏کنیم. یادمون می‏ره که دانش یه سرمایه‏ست. سرمایه‏ای که ذره ذره جمع می‏شه. ذره ذره انباشته می‏شه؛ تا می‏شه یه سرمایه همیشگی که توی لحظه لحظه زندگی کمک‏مون می‏کنه.

خیلی وقت‏ها ما به خاطر دانشی که داریم، کاری می‏کنیم که نتایجش به بعد از ما ارث می‏رسه. مثل خیلی‏ها که نتایج زحمت‏هاشون رو ما داریم استفاده می‏کنیم. البته فقط دانش و درس خوندن هم نیست. خیلی وقت‏ها از این که مجبوریم خیلی از محدودیت‏های رفتاری رو تحمل کنیم هم خسته می‏شیم.

مثلا احترام به استاد. واقعا کار سختیه آدم بخواد همیشه قبل از استادش سر کلاس باشه. یا این که بخواد سر کلاس با استادش بحث کنه و یادش هم نره که احترام استادش رو داشته باشه. سخته. درسته؟ اما سختی لذت بخشیه. چون ادب و متانت، آدم رو جذاب می‏کنه. جذاب و پرطراوت. معمولا اگه رفتارمون همراه با ادب نباشه، توی انجام مقدس‏ترین کارها هم موفق نمی‏شیم.

معمولا درس خوندن و ادب داشتن کار زیاد سختی نیست. اما یه کار هست که خیلی سخت‏تر از این دو تاست. اندیشه‏ورزی. خیلی وقت‏ها می‏شه فقط یه حجم متراکمی از اطلاعات رو ریختیم توی مغزمون. برای امتحان مثلا. یا برای پاس کردن. چرا ما از چیزهایی که با کلی زحمت یاد گرفتیم استفاده نمی‏کنیم. برای راحت زندگی کردن‏مون؛ یا برای به‏تر زندگی کردن.

درس خوندن یه چیزه، خردورزی و اندیشه‏ورزی یه چیز دیگه. کسی که بتونه داشته‏های علمی‏ش رو تحلیل کنه و یه اندیشه مستقل داشته باشه، هیچ وقت از کارهاش پشیمون نمی‏شه. چون هر کاری تونسته کرده و همه تلاشش رو برای زندگی به‏تر انجام داده. اما کسی که دانش و فهم و اندیشه براش مهم نبوده، همیشه احساس کمبود می‏کنه.

اندیشه‏ورزی یه آینه است. برای دیدن راحت همه چیز. واضح و شفاف.
توی این ماه مهر رمضانی، همون‏جور که فصل اندیشه و تحصیل علم شروع می‏شه،‏ ماه مبارک رمضان هم می‏درخشه. توی لحظه‏های دعا دوستان‏تون رو فرموش نکنید.